پذیرفته شده برای پوستر اصل مقاله (542.15 K)

کد مقاله : 1007-2019ICI (R3)

سیدعلی موسوی داودی

فازغ التحصیل کارشناسی ارشد سازه-داشنکده فنی مهندسی عمران-مرکز آموزش عالی طبری

خرابی پیش‌رونده خرابی موضعی اولیه از عضوی به عضو دیگر که سرانجام به گسیختگی تمام سازه یا قسمت بزرگی از آن می‌انجامد، خطرات احتمالی و بارهای غیر‌عادی که می‌تواند موجب خرابی پیش‌رونده شود، شامل این موارد می‌باشند: خطای طراحی یا ساخت، آتش سوزی، انفجار گازها، اضافه بار تصادفی، تصادف وسایل نقلیه، انفجار بمب‌ها و غیره. چون احتمال وقوع این خطرات کم است، در طراحی سازه‌ای آنها را در نظر نمی‌گیرند یا با اندازه‌گیری‌های غیر‌مستقیم به آنها می‌پردازند. اکثر آنها ویژگی کنش طی مدت زمان نسبتاً کوتاه را دارند و به پاسخ‌های دینامیکی می‌انجامند. بطور کلی روش‌‌‌های طراحی برای مقاومت در برابر خرابی پیش‌رونده در سازه‌ها قصد دارند ظرفیت یک سازه را در برابر بارهای غیرعادی تأمین کنند که شامل روش‌های طراحی مستقیم و غیر‌مستقیم می‌باشد. روش مسیربار جایگزین مهمترین روش طراحی مستقیم است که در پژوهش‌های مرتبط با طراحی سازه‌های مقاوم در برابر این رویداد، به عنوان کاربردی‌ترین روش جهت ارزیابی آسیب‌پذیری ساختمان‌های جدید و یا موجود پذیرفته شده است. در روش مسیربار جایگزین فرض می‌گردد عضو مورد نظر سازه در نتیجه یک بار غیرمتعارف و شدید حذف می‌شود، سپس توانایی پل زدن سازه به آنطرف المان حذف شده مورد بررسی قرار می‌گیرد. با توجه به اهمیت این موضوع در این پژوهش به بررسی و مطالعه اثر تأثیرطول دهانه قاب تحت خرابی پیش‌رونده ساختمان های بتنی با سیستم قاب خمشی را با استفاده از تحلیل غیرخطی مستقیم خواهیم پرداخت، بمنظور ارزیابی میزان تأثیر طول دهانه‌های قاب تحت خرابی پیش‌رونده با بررسی سناریوهای مختلف خرابی‌پیش رونده(حالات مختلف حذف ستون) و انجام تحلیل استاتیکی غیرخطی ‌پوش‌اور توسط برنامه سپ 2000، پاسخ سازه را مورد بررسی قرار خواهیم داد، در انتها مشاهده خواهیم کرد که سازه های با دهانه های بزرگتر نسبت به انواع مختلف سناریوی خرابی پیش‌رونده عملکرد ضعیف‌تری را نسبت به سازه با دهانه کوچکتر از خود نشان خواهند داد.

خرابی پیش رونده؛ ساختمان بتنی؛ تحلیل دینامیکی غیر خطی؛ پدافند غیرعامل