پذیرفته شده برای پوستر اصل مقاله (435.31 K)

کد مقاله : 1072-2019ICI (R1)

¹محمدمهدی خبیری ؛ ²محمد مهدی مجیدی شاد

¹دانشگاه یزد-دانشکده مهندسی عمران

²دانشکده مهندسی عمران-دانشگاه یزد

بتن متخلخل به عنوان، بتن دارای فضای خالی زیاد برای زهکشی آب‌های سطحی و کاهش آلودگی صدا در کف‌سازی و محوطه-سازی و معابر با ترافیک سبک قابل استفاده است. مصالح سنگدانه‌ای این نوع بتن بدون ریزدانه و یا با کمترین مقدار است. مقاومت فشاری کم این نوع بتن عملکرد آن در برابر بارگذاری را با مشکل مواجه نموده است. نوع ویژه دانه‌بندی که ریزدانه کم یا دانه‌بندی یکنواخت، فضای خالی پیوسته بین اجزاء مخلوط را به وجود می‌آورد. در مطالعه حاضر بنا به نتایج آزمایشگاهی موجود در مورد تاثیر سنگدانه‌های با اندازه‌های مختلف، بر مقاومت فشاری 7 و ۲۸ روزه و میزان تخلخل اندازه‌گیری شده، مطالعه عددی با مدلسازی نرم افزاری انجام گرفته است. نتایج نشان می‌دهد، با افزایش ضخامت دال بتن متخلخل مقدار کرنش کششی بحرانی زیر دال در رویه بتنی تا ۳۰ درصد کاهش پیدا می‌کند. با توجه به میزان نفوذپذیری مورد نظر بتن متخلخل به تحمل کرنش کششی، بهترین گزینه در انتخاب رویه‌های بتنی، دانه‌بندی درشت‌دانه کاملاً یکنواخت است. همچنین استفاده از مصالح میان دانه یکنواخت و در کل، یکنواختی مصالح، به شدت باعث افزایش نفوذپذیری و تخلخل موجود در بتن متخلخل می‌گردد. مصالح کاملاً درشت و یکنواخت بیشترین درصد فضای خالی و نفوذپذیری را به خود اختصاص داده است. همچنین نتایج تاکید دارد، که در یک ضخامت ثابت بیشترین کرنش مربوط به دانه‌بندی طرح شماره ۳ است، که اندازه‌ی سنگدانه‌های طرح مخلوط بین 5/12-5/5 میلی‌متر بوده است.

مصالح سنگدانه‌ای؛ طرح اختلاط؛ بتن متخلخل؛ کرنش بحرانی؛ رویه بتنی؛ نفوذپذیری